ضرورت

    پیوند وارتباط تنگاتنگ آموزش نظری وعملی دروس یکی ازراهبردهای موثردرتربیت شهروندان، متناسب با اهداف تعلیم وتربیت ومورد انتظارجامعه است. تردیدی نیست نظام های آموزشی مبتنی برآموزش های نظری- عملی موفق ترین (کاراترین واثربخش ترین) نظام های آموزشی محسوب می شوند.اگرنظام آموزش وپرورش ایران نیز بخواهد جزو نظام های موفق محسوب شود،باید درتمامی مدارس ودر همه ی دوره ها این رویکردرامورمورد توجه قراردهد. تلفیق وهمراهی آموزش های نظری وعملی بایستی درهمه ی دروس صورت پذیردواین میسر نمی شود،مگرآن که فضاهای فیزیکی مدارس به ویژه کلاس های درس متناسب با محتوای هردرس از لحاظ چیدمان،تجهیزات،رنگ و... هم چنین شیوه تدریس معلمان دچار تحول شوند . به عبارتی دانش آموزدرمحیطی قرارگیردکه آن محیط با یک برنامه ی از پیش طراحی شده،زمینه ی تمرکز، تفکروتعمق وی رامتناسب با محتوای هر درس بیش ازگذشته فراهم آورد وتمام وسیله های کاری وهمه ی محیط ها وفضاهای کار وفعالیت جزو«ابزارهای بی چون وچرای آموزشی» معلم محسوب شود.